Cerita :Di sebalik UPSR

Sebut sahaja peperiksaan, siap yang paling excited? Serba tak kena, tak senabg duduk/ Mestilah ibu bapa. Manakan tidak, bimbangkan prestasi anak, samada meningkat atau sebaliknya. Si anak pula, buat bodoh, bukan keranaa tak nak ambil berat bab tu, tapi  fed up tengok reaksi ibu bapa yang agak melampau. Ini tak boleh, itu tak boleh. Time bukan peeriksaan, tak da pula ambil tahu macam ni, asyik sibuk dengan kerja masing-masing. 

Yang paling merimaskan kalau si anak dah mula pandai demand, macam selebriti pulak dah. Minta ibu bapa janji ini dan itu sebagai ganjaran. Yang paling memeningkan,kalau si anak yang dianggap masih terlalu kecil, justreru tengah dilamun cinta atau mungkin sdg patah hati. Bukan setakat pening, panik lah ibu bapa dibuatnya. “Awat lah nak fall in love/broken heart time ni? Tak boleh tunggu nanti sekolah menengah kah? Hang tu kecik lagi……!!!!! Hehehe……rasa nak menangis ada, rasa nak tertawa pun ada.

Kesian kat ibu bapa yang tak tahu macam mana nak handle kes sedmikian,tapi juga kesian kat si anak yang asyik ditekan kerana dianggap bersalah.  Na’udzubillah hi min dzalik…….

Malam sebelum peperiksaan, si anak mula letih dan bosan mengulang kaji. Tengok nasiblah,aku dah belajar”cara berpikir yang paling senang. Sedangkan ibu bapa mula sholat hajat, berdoa panjang untuk kejayaan si anak.

Selepas peperiksaan pulak, si anak boleh menjerit…”merdeka”…..kira bebaslah tu dari

 sekolah rendah,tak sabar-sabar nak masuk sekolah menengah,tengok buku pun dah rasa menyampah. Ibu bapa pula macam cacing kepanasan tak sabar nak tengok  result. Kalau teruk, alamat kena belasah lah si anak. Itu step 1. Step 2 pulak,macam-macam aturan,denda dan hukuman dah stand by.i  Step 3, mula pening lalat cari sekolah  yang bersesuaian .

Apapun sebetulnya, kejayaan tidak datang bergolek. Perlu usaha,doa dan kerjasama semua pihak (Ibu bapa,murid dan sekolah)